W swoich plemionach szukamy zrozumienia. Z innymi plemionami szukajmy porozumienia

Skoro mowa o polaryzacji, wypadałoby się nie zgodzić z Krzysztofem, zająć skrajne stanowisko, zarysować i zasadniczo uwypuklić różnice naszych opinii. Ba, może nawet (podążając za modą, zgodnie z którą pisane są w tej chwili nagłówki) szczerze i bez znieczulenia zaorać Krzycha. Polaryzacja to bzdura i wymysł profesorków oraz wtórujących im pismaków, takich jak nie przymierzając Pan Kogut.

Nic takiego jak polaryzacja się nie dzieje, a nawet jeżeli zjawisko to istnieje, nie ma istotnego wpływu na nas, społeczeństwo, geopolitykę i biznes w szczególności. Nie ma liczących się sił na tym świecie, którym by zależało na zaostrzaniu polaryzacji i podsycaniu płomienia walk plemiennych… 

Jednak, drodzy czytelnicy, pod żadną z tych myśli się nie podpiszę. Dlaczego?

Po pierwsze, to nie mój styl i nie moje wartości. Choć rywalizację bardzo lubię to jestem raczej człowiekiem konsensusu, współpracy i poszanowania ustalonych reguł. 

Po drugie, zgadzam się z oceną, że polaryzacja i jej nasilenie w ostatnim conajmniej dziesięcioleciu jest faktem.

Po trzecie, widzę, że polaryzacja jest również narzędziem bardzo zręcznie wykorzystywanym do realizacji celów politycznych, ideologicznych, społecznych oraz biznesowych. Innymi słowy – zgadzam się z wieloma tezami postawionymi przez Krzysztofa, zapisując się tym samym do jego plemienia.

Zatem, jeśli przyjąć polaryzację naszego życia społecznego za fakt, to można założyć jednocześnie, że z dużym prawdopodobieństwem ma ona wpływ na życie gospodarcze, biznes oraz funkcjonowanie firm. Innymi słowy – stanowi wyzwanie dla liderów biznesu i menedżerów, którzy powinni uwględniać ją jako jeden z zewnętrznych (szanse i zagrożenia w analizie SWOT), niezarządzalnych czynników oddziałujących na zespoły i rezultaty biznesowe. 

Niezarządzalny, bo mało kto z nas, ludzi szeroko rozumianego biznesu, ma realny wpływ na polaryzację - o ile nie jest właścicielem platformy social mediowej, wpływowej stacji telewizyjnej, czy nie kontroluje silnej partii albo całego państwa. 

Należy też założyć, że wszyscy, w większym lub mniejszym stopniu, ulegamy magnetycznemu urokowi polaryzacji – inaczej nie byłaby by ona tak chętnie stosowanym narzędziem w rękach różnorakiej maści manipulatorów. Skąd ten magnetyzm się bierze? Z naszej ludzkiej, biologicznej natury: z zachwianego poczucia bezpieczeństwa, z ograniczoności zasobów i nieograniczoności potrzeb, z lęku przed nieznanym, innym, obcym, nieoswojonym, wreszcie z dążenia do wygody i redukcji dyskomfortu. 

Zjawiskiem towarzyszącym polaryzacji są bańki społeczne, które – choć szczególnie łatwo tworzą się w social mediach – istnieją tak długo, jak istnieją społeczności. Życie w bańkach, tak jak sama polaryzacja choć na innych zasadach, redukuje nasze kompetencje związane z rozwiązywaniem sporów i dochodzeniem do kompromisu. Polaryzacja czyni to poprzez wystawianie nas na permanentny, ostry i niekonstruktywny konflikt, na końcu którego zdają się istnieć jedynie rozwiązania ostateczne. Bańki z kolei są oazami pełnymi zgodności i pokoju między swoimi oraz szydery albo wrogości wobec obcych. Realnie nie konfrontują nas z odmiennością poglądów i opinii.  

Na polaryzacji zapewne biznes można zrobić, choć najczęściej biznes wewnątrz swoich organizacji stara się polaryzacji unikać. Przejawia się to chociażby poprzez korporacyjne kodeksy postępowania, projekty wspierające różnorodność (diversity), budowanie inkluzywnych kultur organizacyjnych. W kodeksach zaleca się unikania rozmów i dyskusji na tematy polityczne, religijne,  światopoglądowe. Jednocześnie szuka się tych obszarów, które mogą stanowić dla zespołu największy wspólny mianownik. Wygładza się kanty, szlifuje szorstkie powierzchnie, pudruje niedoskonałości. 

W biznesie, choć nie tylko tam, idealnym stanem i sukcesem prawdziwie dojrzałych liderów jest stworzenie w organizacji bezpiecznych warunków do konfrontacji opinii i poglądów, zderzania różnorodnych argumentów i wypracowywania efektywnych,  innowacyjnych rozwiązań. Do tego by się konstruktywnie spierać, a nawet stawać w konflikcie, ludzie potrzebują bezpiecznej przestrzeni i ustalonych, akceptowanych reguł, tych skodyfikowanych w procedurach i politykach, jak i tych będących immanentną częścią kultury organizacyjnej.

Moje plemię i mój szałas to zatem miejsce, do którego zapraszam ludzi o szerokim spektrum poglądów. Przy moim ognisku miejsce znajdą osoby o różnych opiniach ale szanujące się pomimo różnic i próbujące się  zrozumieć. 

Pozdrawiam

Andrzej Zalega

‍

Polaryzacja Potrzeb, Integracja Rozwiązań: Sztuka Harmonii w Nowoczesnych Biurach

W świecie nowoczesnych projektów biurowych AV spotykają się różnorodne, często konkurujące ze sobą priorytety. To złożona układanka, gdzie różne systemy, zabezpieczenia i design tworzą harmonijną całość. Kluczowym wyzwaniem staje się balansowanie między estetyką, bezpieczeństwem i efektywnością kosztową. To właśnie umiejętność pogodzenia tych pozornie sprzecznych elementów wyznacza standardy doskonałości w branży. Sukces nie polega na eliminowaniu naturalnych napięć między różnymi aspektami projektu, lecz ich przemyślanej integracji.

Do niektórych spolaryzowanych kwestii należą:

Budżet – w świecie AV trwa nieustanny dialog między ekonomią a jakością. Podczas gdy inwestorzy dążą do optymalizacji kosztów, rynek udowadnia, że jakość premium ma swoją cenę. Kluczowe staje się znalezienie złotego środka między oszczędnościami a stabilnością i niezawodnością rozwiązań;

Kolejność działań – synchronizacja prac w projektach AV stanowi precyzyjny taniec z czasem. Choć instalacje audio-video finalizują projekt, ich wymagania techniczne i funkcjonalne muszą być uwzględnione od początku. Każde zachwianie harmonogramu tworzy efekt domina, wpływając na jakość i budżet całego przedsięwzięcia;

Czas to pieniądz – w projektach AV presja czasu dotyka różnych graczy z odmienną intensywnością. Kluczowa staje się rola pośredników projektowych, którzy łączą różne strony, balansując między szybkością realizacji a jakością wykonania. To oni budują mosty między spolaryzowanymi priorytetami inwestorów i wykonawców;

Konflikt interesów – uwzględnianie zakresu AV w obowiązkach generalnego wykonawcy (czy elektryka) nie oznacza, że proces zostanie wykonany szybciej. Wiedza techniczna to jedno, a wiedza AV to drugie. Niektóre systemy nie wymagają skomplikowanego programowania i uruchomienia – ale czy przy samej gwarancji producenta zarówno klienci, jak i użytkownicy otrzymają wymagane wsparcie techniczne po instalacji?;

Design i funkcjonalność audio-wideo – estetyka i funkcjonalność AV to pola często powodujące napięcia projektowe. Ekrany projekcyjne na tle okien, kamera skierowana na użytkownika, który siedzi na tle okna czy popularne „szklane sale” o trudnej akustyce - to klasyczne przykłady, gdy brak synergii między designem a technologią prowadzi do kosztownych kompromisów;

Partner czy wróg, my kontra oni – w ekosystemie projektów biurowych naturalne jest formowanie się sojuszy między interesariuszami. Choć wszyscy gracze (od generalnego wykonawcy po dostawców AV) dążą do maksymalizacji zysku, to właśnie najwięksi uczestnicy rynku często dyktują warunki gry. Zasadne jest spostrzeżenie, że polaryzacja priorytetów prowadzi w znacznej mierze do wzrostu nierówności.

Praktyka pokazuje jednak, że wczesne włączenie integratora AV do projektu przynosi korzyści wszystkim stronom. Płynna koordynacja międzybranżowa i terminowa realizacja wielokrotnie przeważają nad doraźnym zyskiem. W czasach, gdy reputacja i referencje są walutą branży, sukces projektu staje się wspólnym mianownikiem.

Zgadzam się z redaktorem wydania, że polaryzacja może mieć dobre i złe strony. Paradoksalnie, to właśnie w przestrzeni między pozornie sprzecznymi priorytetami rodzi się prawdziwa wartość - poprzez dialog, zrozumienie i efektywną współpracę.

‍